امنیت حج در دورۀ حکومت فاطمیان از تصرف مصر تا پایان دولت المستنصر بالله (358-487 ق)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار گروه تاریخ و تمدن اسلامی، دانشگاه پیام نور

2 دانشجوی کارشناسی ارشد رشتۀ تاریخ تشیع دانشگاه پیام نور تهران جنوب

چکیده

دولت فاطمیان، (حک:  297ـ 567ق) پس از فتح مصر در ســال  358قمری، به مدت بیش از دو قرن، بر یکی از شــاهراه‌های مهم اعزام حجاج، تسلط و به تبع آن مسئولیت تأمین امنیت آن را بر عهده داشــت. تسلط بر این شاهراه از این لحاظ اهمیت داشت که دامنۀ نفوذ و تسلط فاطمیان، علاوه بر مصر، به شــام، حجاز و مراســم حج نیز کشیده شد و برای مدت مدیدی این دولت شیعی  اسماعیلی، نفوذ قابل توجهی در برگزاری مراسم حج داشت.
در این مقاله با طبقه‌بندی و تحلیل داده‌های گردآوری شــده از منابع دســت اول، کارنامه و عملکرد فاطمیان در مقوله امنیت حج، در مهمترین سال‌های حکومت آنان، بررسی شده است. طبق یافته‌های این پژوهش برای این مهم، دو دوره تاریخی را می‌توان در نظر گرفت.
فاطمیان، از تصرف مصر در سال 358قمری تا نیمه دوم حکومت الحاکم بأمرالله، (سالهای آغازین قرن پنجم هجری) به دلیل توانایی‌های نظامی و اقتصادی توانســتند با برطرف کردن مشکلات پیشین، امنیت مناسبی را برای حجاج مناطق تحت فرمان خود فراهم کنند؛ اما از اوایل قرن پنجم هجری، به دلایلی چون متزلزل شــدن موقعیت آنان در شام، و همچنین بحرانهای اقتصادی و سیاسی، به تدریج از توان آنان برای تأمین امنیت حجاج کاسته شد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


  1.  ابن اثیر، علی بن محمد (۱۳۸۵). الکامل فی التاریخ، بیروت، دار صادر.
  2. ابن تغری بردی، یوسف بن تغری بردی (۱۳۹۲). النجوم الزاهرة فی ملوک مصر و القاهرة، قاهره، وزارة الثقافة و الارشاد القومی، المؤسسة المصریة العامة.
  3. ابن حماد، محمد بن علی (۱۳۷۸). تاریخ فاطمیان، مترجم حجت الله جودکی، تهران، امیرکبیر.
  4. ابن خلدون، عبدالرحمان بن محمد (۱۳۶۳). العبرتاریخ ابنخلدون، عبدالمحمد آیتی، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی (پژوهشگاه).
  5. ابن فضل الله عمری، احمد بن یحیی (۱۴۲۳). مسالک الأبصار فی ممالک الأمصار، ابن فضل الله.
  6. ابن فهد، عمر بن محمد (۱۴۲۶). إتحاف الوری بأخبار أم القری، محقق فهیم محمد شلتوت، مکه مکرمه، المملکة العربیة السعودیة، وزارة التعلیم العالی، جامعة أم القری.
  7. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر (بیتا). البدایة و النهایة، محقق خلیل شحاده، بیروت، دار الفکر.
  8. ابن میسر، محمد بن علی (بیتا). المنتقی من اخبار مصر لابن میسر تاج الدین محمد بن علی بن یوسف بن جلب راغب، محقق ایمن فؤاد سید، قاهره، المعهد العلمی الفرنسی للآثار الشرقیة.
  9. ادریس عمادالدین (۱۹۷۵). عیون الأخبار و فنون الآثار فی فضائل الأئمة الأطهار، محقق مصطفی غالب، بیروت، دار الاندلس.
  10. انطاکی، یحیی بن سعید (۱۹۹۰). تاریخ الأنطاکی المعروف بصلة تاریخ اوتیخاء، محقق عمر عبدالسلام تدمری، طرابلس، جروس برس.
  11. بیهقی، محمد بن حسین (۱۳۹۳). تاریخ بیهقی، مصحح فیاض، تهران، هرمس.
  12. خرابشه، سلیمان (۱۳۸۵). رقابت عباسیان و فاطمیان در سیادت بر حرمین شریفین قرن پنجم و ششم هجری، مترجم رسول جعفریان، تهران، مشعر.
  13. دفتری، فرهاد (۱۳۹۳). تاریخ و سنتهای اسماعیلیه، مترجم فریدون بدره ای، تهران، نشر و پژوهش فرزان روز.
  14. شاهوردی، زهرا (۱۳۹۲). «تعامل فاطمیان با امرای حجاز و دستاوردهای آن»، تاریخ پژوهی، ۵۷(۱۵)، ۲۴۵ ـ ۲۶۸.
  15. عنان، محمد عبدالله (۱۳۷۰). تاریخ دولت اسلامی در اندلس، مترجم عبدالمحمد آیتی، تهران، کیهان.
  16. قلقشندی، احمد بن علی (۱۹۸۷). صبح الأعشی فی صناعة الإنشاء، محقق محمد حسین شمسالدین، بیروت، دار الکتب العلمیه، منشورات محمد علی بیضون.
  17. مادلونگ، ویلفرد (۱۳۹۰). فاطمیان و قرمطیان بحرین، مترجم فریدون بدره ای، تهران، نشر و پژوهش فرزان روز.
  18. مشکور، محمدجواد (۱۳۷۵). فرهنگ فرق اسلامی، مشهد مقدس، آستان قدس رضوی، بنیاد پژوهشهای اسلامی.
  19. مقریزی، احمد بن علی (۱۴۱۶). اتعاظ الحنفا باخبار الائمة الفاطمیین الخلفا، محقق محمد حلمی احمد، قاهره، جمهوریة مصر العربیة، وزارة الاوقاف، المجلس الاعلی للشئون الاسلامیة، لجنة احیاء التراث الاسلامی.
  20. ______ ، (۱۴۲۰). الذهب المسبوک فی ذکر من حج من الخلفاء و الملوک، محقق جمال الدین شیال، مکتبة الثقافة الدینیة.
  21. ______ ، (۱۴۱۸). المواعظ و الإعتبار بذکر الخطط و الآثار المعروف بالخطط المقریزیة (دار الکتب العلمیة)، محقق خلیل منصور، بیروت، دار الکتب العلمیة، منشورات محمد علی بیضون.
  22. ناصرخسرو (۱۳۸۹). سفرنامه حکیم ناصر خسرو قبادیانی مروزی با حواشی و تعلیقات و فهارس اعلام تاریخی، محقق سیدمحمد دبیر سیاقی، تهران، زوار.
  23. نویری، احمد بن عبدالوهاب (بیتا). نهایة الأرب فی فنون الأدب، قاهره، وزارة الثقافة و الارشاد القومی، المؤسسة المصریة العامة.