طلبه سطح خارج حوزه خراسان، دانشجوی دکترای علوم قرآن و حدیث، دانشگاه علوم اسلامی رضوی، مشهد، ایران
چکیده
در روایات شیعه و سنی از قرار دادن قبور به منزلة مسجد نهی شده است و آن را شیوه یهود دانستهاند. این روایات افزون بر اینکه ظاهراً با آیه 21 سوره کهف در تعارض است، با آیاتی که درباره آزار و قتل پیامبران به دست یهودیان است نیز ناسازگار است. در این پژوهش بر آنیم تا با دیدی فرااسلامی و به شیوهای توصیفی-تحلیلی دریابیم جایگاه قبور بزرگان در فرهنگ یهود چگونه بوده است. با توجه به منابع عهدینی میتوان گفت سنت زیارت، توسل و حتی سجده بر قبور بزرگان جزو «سنتهای عامه» (minhag ha’am) در میان یهود بوده است. گروهی از فقهای یهود از ترس شرکآلود شدن این سنت تلاش کردند آن را تا حد امکان محدود کنند. از روایات اسلامی برمیآید که این سنت یهود در عصر پیامبر9 در حجاز و اطراف آن شکلی شرکآمیز به خود گرفته بود. ازاینرو به سبب ترس از نفوذ چنین رفتارهایی در میان مسلمانان، چنان نهیهایی در روایات پدید آمد.
Tobiah ben Eliezer, (1884), Midrash Lekach Tov on Torah, Vilna, Available at: www.sefaria.org.
Vital Hayyim, Sha'ar HaGilgulim, Available at: www.sefaria.org.
Zuriel Moshe, (2013), "Should Visiting the Cemetery be Encouraged or Discouraged?", Ḥakirah, the Flatbush Journal of Jewish Law and Thought, 15, pp. 207-225.