برائت به معنای دوری کردن از چیزی که همراهی با آن ناپسند است، در عرف متشرعه از بغض دشمنان دین آغاز، و به عداوت و مبارزه با آنها منتهی می‌گردد و در مقام اعتقاد و عمل به صورت اصلی مهم و مسلّم، مورد استناد و استفاده مؤمنان قرار می‌گیرد. اما به علل گوناگون سیاسی و اجتماعی، ریشه‌های اعتقادی این آموزه و همچنین قلمرو کاربرد آن مورد بررسی کافی و مطلوب پژوهشگران قرار نگرفته است. برای یافتن زیربنای اعتقادی این باور و عمل صحیح بر طبق آن، بررسی آیات و روایات این باب ضروری است و این کار نیازمند استقرای منقولات شرعی و تحلیل آنهاست.
)