محاذات میقات، مسافتی عرفی ـ از راست و چپ ـ است که در امتداد و همراستای میقات قرار داشته باشد؛ به گونهای که اگر از آن مکان به طرف مقصد (مکه) حرکت شود، میقات پشت قرار گیرد. حجگزاران و عمره گزارانی که به هر دلیل به یکی از میقات های منصوص پنجگانه نروند، حتی در صورت توانایی نیز لزومی ندارد به مواقیت بازگشته و میتوانند از محاذات مواقیت، که محیط بر حرم هستند، احرام ببندند. به استناد صحیح عبدالله بن سنان، جواز احرام از میقات مسجد شجره ثابت است و حکم جواز احرام از محاذات به سایر میقاتها نیز سرایت میکند. اصل عدم وجوب رفتن به میقات دیگر و اختصاص مواقیت منصوص، برای افرادی که از آنجا عبور میکنند ـ و نه تمامی مکلفین ـ مؤید نظریه جواز احرام از محاذات است. در تشخیص فرایند حکم احرام از محاذات مواقیت، شناخت موقعیت جغرافیایی محاذات و شعاع آن ضروری است. در این پژوهش کتابخانهای، با کمک نقشههای برخط و ماهوارهای، بر اساس فرضیه مقبول محیط میقاتی، فاصله بین تمامی میقاتها، دقیقاً اندازهگیری شده و برای نخستین بار ملاک در تحقق محاذات عرفی را نصف بزرگترین ضلع این محیط معرفی کردهایم؛ یعنی حد فاصل میقات جحفه تا میقات یلملم ـ که بیشترین فاصله بین دو میقات را از آن خود کردهاند ـ را معیار قرار داده و نصف آن را ملاک در فاصله با میقات در تحقق محاذات عرفی معرفی کرده ایم.
محقق حلی، جعفر بن حسن، (۱۳۸۹ق.)، شرائع الاسلام، نجف اشرف، طبع آداب.
محقق داماد، محمد، (۱۴۰۱ق.)، کتاب الحج، قم، چاپخانه مهر.
محقق سبزواری، محمدباقر بن محمد مؤمن، (۱۳۸۱ش.)، کفایة الفقه (کفایة الاحکام)، مرتضی واعظی اراکی، قم، انتشارات اسلامی.
ـــــــــــــ ، (بیتا)، ذخیرة المعاد فی شرح الارشاد، قم، مؤسسة آل البیت: لإحیاء التراث.
مرادوی، علی بن سلیمان، الانصاف فی معرفة الراجح من الخلاف علی مذهب الامام أحمد بن حنبل، منشورات محمد علی بیضون، دارالکتب العلمیة.
مقدس اردبیلی، احمد بن محمد، (۱۴۰۳ق.)، مجمع الفائدة و البرهان فی شرح إرشاد الأذهان، مجتبی عراقی، شیخ علیپناه اشتهاردی و حسین یزدی اصفهانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی.
موسوی عاملی، محمد بن علی، (۱۴۱۱ق.)، مدارک الأحکام فی شرح عبادات شرائع الإسلام، بیروت، مؤسسه آل البیت:.
نجاشی، أحمد بن علی، (۱۴۰۷ق.)، رجال النجاشی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی.
نراقی، احمد بن محمدمهدی، (۱۴۱۵ق.)، مستند الشیعة فی أحکام الشریعة، قم، مؤسسه آل البیت:.
نووی ، یحیی بن شرف، (بیتا)، المجموع شرح المهذب، بیروت، دارالفکر.